هر جا که سفر کردم،تو همسفرم بودی

       وز هر طرفی رفتم ، تو  راهبرم  بودی

            با هر کسی سخن گفتم ، پاسخ ز تو بشنیدم

                 بر هر که نظر کردم ، تو  در نظرم  بودی

                      هرشب که قمر تابید، هرصبح که سرزد شمس

                             در گردش روز و شب ، شمس وقمرم  بودی

 در خنده من چون گل ، در کنج لبم خفتی

         در گریه من چون اشک، در چشم ترم بودی

               در صبحگه عشرت ، همدوش تو می رفتم

                     در شامگه  غربت ،  بالین  سرم  بودی

                           چون طرح غزل کردم ، بیت الغزلم  گشتی

                                 چون عرض هنر کردم  زیب هنرم  بودی

 آواز چو می خواندم ، سوز تو به سازم بود

          پرواز چو می کردم ، تو بال و پرم بودی

                 هرگز دل من بر تو ، یار دگری نگزید

                       گر خواست که بگزیند ، یار دگرم بودی

                              سر مد به دیار خود ، از ره نرسیده  گفت

                                    هر جا  که سفر کردم ، تو همسفرم  بودی

نوشته های دیگران()